duties-of-labor-department

وزارت کار یکی از مهم ترین وزارت خانه های دولتی در زمینه کار و اشتغال کشور می باشد.

گروه: اداره کار    تاریخ انتشار: شنبه سیزدهم آبان 1402    نویسنده: رضا کیانی    تعداد بازدید: 230   
فهرست Contents

1 - تعریف قرارداد کار از نظر اداره کار

مطابق با ماده 7 قانون کار، قرارداد کار، قراردادی شفاهی یا کتبی است که به موجب آن، کارگر در مقابل دریافت حق العمل، کاری را برای مدت موقت یا غیر موقت برای کارفرما انجام می دهد.

بر اساس ماده 10 قانون اداره کار، موارد ثبت شده در قرارداد کار، به جز مشخصات کامل کارگر و کارفرما، باید شامل این موارد باشد:

1.نوع کار یا وظیفه‌ای که کارگر باید  آن را انجام دهد، مشخص باشد.

2.حقوق یا دستمزد و جزئیات آن؛ مشخص باشد.

3.شیوه پرداخت حقوق و شرایط پرداخت آن مشخص شود.

4.ساعت معین، تعطیلات و مرخصی‌ها مشخص باشد.

5.محل کار ذکر شود.

6.عنوان شغلی و شرح وظایف، تعیین شود.

7.تاریخ انعقاد قرارداد و تاریخ استخدام ذکر شود.

8.مدت قرارداد اگر برای مدت معین باشد، ذکر شود

9.شرایط محرمانگی و عدم افشای اطلاعات سازمان، در قرارداد نوشته شود.

10.قوانین شرکت مشخص شود.

11.شرایط و نحوه تسویه حساب در قرارداد ذکر گردد.

12.مواردی که عرف شغل یا محل کار ایجاب نماید در قرارداد مورد تایید اداره کار نظر گرفته شود.

2 - تعریف کارگاه از نظر اداره کار

طبق ماده 4 قانون اداره کار، کارگاه محلی است که کارگر به درخواست کارفرما یا نماینده او در آنجا کار می کند، از قبیل موسسات صنعتی، کشاورزی، معدنی، ساختمانی، ترابری، مسافربری، خدماتی، تجاری، تولیدی، اماکن عمومی و امثال آن ها. کلیه تاسیساتی که به اقتضای کار متعلق به کارگاه هستند، از قبیل نماز خانه، ناهار خوری، تعاونی ها، شیر خوارگاه، مهد کودک، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفه ای، قرائت خانه، کلاس های سواد آموزی و سایر مراکز آموزشی و اماکن مربوط به شورا و انجمن اسلامی و بسیج کارگران، ورزشگاه و وسایل ایاب و ذهاب و نظایر آن ها جزء کارگاه هستند.

مطابق ماده 5 قانون کار، کلیه کارگران، کارفرمایان، نمایندگان آنان و کارآموزان و نیز کارگاه ها مشمول مقررات این قانون هستند. 

ماده 6 قانون کار می گوید بر اساس بند چهار اصل چهل و سوم و بند شش اصل دوم و اصول نوزدهم، بیستم و بیست و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اجبار افراد به کار معین و بهره کشی از دیگری ممنوع و مردم ایران از هر قوم و قبیله که باشند از حقوق مساوی برخوردارند و رنگ، نژاد، زبان و مانند این ها سبب امتیاز نخواهند بود و همه افراد اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و هرکس حق دارد شغلی را که به آن مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند.

3 - تعریف کارفرما از نظر اداره کار

طبق ماده 3 قانون کار، کارفرما شخصی است حقیقی یا حقوقی که کارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دریافت حق السعی کار می کند.

برخلاف کارگر، کارفرما هم می تواند شخص حقیقی و یا حقوقی باشد و شخص حقوقی می تواند از اشخاص حقوقی خصوصی باشد، مانند شرکتهای خصوصی یا تجارتی.

الزامی برای حضور کارگر در کارگاه برای انجام کار وجود ندارد و امکان انجام کاری بدون نظارت مستقیم کارفرما وجود دارد و آنچه از تعریف کارفرما در انجام کار به حساب کارفرما به دست می آید نیز به همین معنی است. پس انجام کارهای کارمزدی که کارگر مواد اولیه را تحویل می گیرد و در منزل یا جای دیگر، کار انجام می دهد و کار خود را بر اساس مقدار یا تعداد محصول تحویل می دهد؛ شامل این تعریف می شود و رابطه کارگری و کارفرمایی برقرار خواهد بود.

زمانی که طرف مقابل کارگر، شخصی حقوقی باشد، اشتباهات زیادی در شکایت از کارفرما صورت می گیرد، این شکایات در مورد معرفی شخص کارفرما و شکایت علیه اوست و در این موارد امکان دارد نتیجه مطلوب در دعاوی اداره کار فراهم نشود.

4 - تعریف قانون کار از نظر اداره کار

قانون کار قانونی است که در آن به تعریف و بررسی روابط کارگر و کارفرما و همچنین حقوق و مزایای طرفین مشخص می شود. 

5 - تعریف حق السعی از نظر اداره کار

به تمام دریافتی های ماهانه کارگر، شامل مزد، مزایای نقدی و غیرنقدی، پاداش سالانه یا پاداش افزایش تولید، حق مسکن، حق خوار و بار، حق عائله مندی، هزینه ایاب و ذهاب حق السعی گفته می شود. موارد ذکر شده نمونه های متداول مزایا در حق السعی هستند و کارفرما می تواند مزایای دیگری نیز به عنوان حق السعی پرداخت نماید.

6 - تعریف کارگر از نظر اداره کار

طبق ماده 2 قانون کار، کارگر از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان در مقابل دریافت حق السعی اعم از مزد، حقوق، سهم سود و سایر مزایا به درخواست کارفرما کار می کند.

کارگر کسی است که کارش جنبه مجانی ندارد و در برابر کاری که انجام می دهد مزد دریافت می کند، پس کسی که از روی خیرخواهی در موسسه ای خیریه یا محیط آموزشی کار انجام می دهد، کارگر تلقی نمی شود. انتفاعی یا غیرانتفاعی بودن و یا تولیدی و صنعتی بودن موسسه تعیین کننده نیست و موسسات فرهنگی می توانند کارگر داشته باشند. اگر در مواردی که اشخاصی برای موسسه ای مجانی کار می کنند، وجوهی از جانب اشخاص ثالث به آنها پرداخت بشود و یا برای تشویق و قدردانی به طور مقطعی پاداشی به آنها پرداخت گردد، تغییری در اصل موضوع ندارد.

کسی که روزمزد یا هفتگی و ماهانه حق الزحمه اش را دریافت می کند یا دریافت حق الزحمه کارمزدی باشد، کارگر است.

در اصطلاح حقوقی؛ کارگر شخصی است که در عوض کار، دستمزد دریافت می کند، با توجه به قانون وظایف اداره کار و براساس مواد 1 و 5 قانون کار، تمامی کارگران موظف به پیروی از قوانین کار هستند.

7 - مهمترین وظایف اداره کار

می توان مهم ترین وظایف اداره کار را به این صورت برشمرد:

حل مسائل و مشکلات کارگران

صیانت از نیروی کار و برقراری عدالت

توسعه اشتغال

نظارت و انجام مراحل قانونی در تنظیم روابط کار

ایجاد نظام جامع و پایدار رفاه و تامین اجتماعی با پایه گذاری سیاستهای کلی نظام

سیاستگذاری و برنامه ریزی در زمینه کار